Onder aanmoediging van haar man en gewapend met een handvol pluisjes uit haar wasdroger, startte Bell met haar eigen versie van Het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci. Om genoeg pluisjes in de juiste kleur te verzamelen, kocht ze handdoeken in verschillende kleuren die ze vervolgens tientallen keren in de wasmachine stopte en daarna in de wasdroger. De wasdroger heeft in totaal achthonderd uur gedraaid. Het handdoekenpluis hoefde niet meer geverfd of gekleurd te worden. Dit scheelde Bell weer tijd, hoewel ze desondanks 200 uur aan het kunstwerk heeft gewerkt.
Het meesterwerk van de Amerikaanse kunstenares heeft een afmeting van 4.20 meter bij 1.20 meter en ook deze wasdrogerkunst is door Ripley’s Believe It or Not! aangekocht. Na de verkoop beloonde Bell zichzelf met een nieuwe wasmachine en wasdroger. Van de oude exemplaren was na al die wasbeurten weinig meer over.
Twee wasdrogers in één museum
Het museum Ripley’s Believe It or Not! is het testament van Robert LeRoy Ripley, een Amerikaanse excentriekeling die gek was op vreemde zaken. Hij was tekenaar en bracht de krant Ripley’s Believe It or Not! uit. Daarin verzamelde hij bijzondere weetjes. Dat beide schilderijen van pluisjes uit een wasdroger zijn aangekocht door dit museum is dus niet zo gek. Wie het kunstwerk van Bell wil zien, moet wel afreizen naar Orlando. Maar dan heb je ook wat!